to share or not to share, that is the question
Ge moet just niks.
Ook van mij niet. Het schrijven van je levensverhaal of het geboorteverhaal van je kind is in de eerste plaats een heel waardevol proces voor jezelf. Het feit dat je tijd neemt om ervoor te gaan zitten, te schrijven en te reflecteren maakt het op zich al de moeite waard om het te doen. Maar een van mijn mantra’s is ‘over de generaties heen’. Ik zie immers een enorme meerwaarde in het delen van verhalen over de generaties heen.
delen binnen het gezin: geluk en stabiliteit voor je kind
Dat je het geboorteverhaal van je kind deelt met het kind in kwestie is bijna een no-brainer. Het is immers een gedeeld verhaal, jullie verhaal. Ik hoor regelmatig mama’s die hun eigen geboorteverhaal niet kennen en het helaas ook niet meer kunnen vragen omdat hun mama er niet meer is. Ze ervaren dat als een groot gemis.
In een onderzoek van de Emory University (VSA) uit de jaren 1990 werden aan een groep kinderen 20 vragen over hun familiegeschiedenis voorgelegd. Dat onderzoek werd in 2012 overgedaan door Bruce Feiler, auteur en columnist bij de New York Times. Interessant weetje: één van de vragen luidt ‘Ken je je geboorteverhaal?’. Uit het onderzoek bleek dat er een co-relatie bestaat tussen de score op de familiegeschiedenis-vragen en de mate waarin die kinderen gelukkig, zelfverzekerd en veerkrachtig zijn. Hoe groter de kennis over hun familiegeschiedenis, hoe steviger de kinderen in hun schoenen staan.
Waarom helpt het je om je geboorteverhaal te kennen of te weten waar je grootmoeder naar school ging?
Het gaat er niet om het ‘juiste’ antwoord op de vraag te kunnen geven. Anders zou het makkelijk zijn: laat kinderen gewoon het antwoord op de 20 vragen uit het onderzoek uit het hoofd leren en ze worden vanzelf gelukkiger. Niet dus.
Waar het om draait is het proces dat erachter zit. Als kinderen het antwoord op een of meerdere vragen kennen, betekent dat de familiegeschiedenis wordt doorgegeven tussen de generaties. Dat zorgt ervoor dat kinderen zich deel voelen van een groter geheel - het gezin/de familie - wat hen meer veerkracht geeft.
Wanneer kinderen verhalen kennen uit hun familiegeschiedenis - waaronder hun eigen geboorteverhaal - dan geeft hen dat meer veerkracht.
delen met andere moeders: bouwen aan een collectieve stem
Je kan je verhaal - of een bewerkte versie - ook delen met de buitenwereld. Dat kan op online fora, websites, blogs, podcasts, vertelavonden,… maar ook in een meer afgeschermde omgeving zoals een moedergroep. Er zijn tegenwoordig heel veel opties om een persoonlijk verhaal te delen zodat er voor iedereen wel een format is waar je je comfortabel bij voelt.
Als vrouw/moeder bouw je op die manier mee aan een collectieve stem. Door jouw rauwe, complexe en soms rommelige ervaringen rond kinderwens, zwangerschap, geboorte en moederschap te delen voeg je een nieuw perspectief toe. Elk verhaal dat toegevoegd wordt zorgt voor een meer genuanceerde blik op onze wereld. Door jouw verhaal te delen met andere moeders zorg je misschien wel voor een rimpeleffect dat generaties lang kan doorwerken.
“Het begin van mijn leven was toen ik nog niet bestond.”
verruimen van je tijdshorizon
Hiermee komen we bij de kern van mijn missie. Door mensen te activeren om hun familiegeschiedenissen, levensverhalen of geboorteverhalen vast te leggen probeer ik mijn steentje bij te dragen aan het verruimen van onze tijdshorizon.
Dat idee heb ik opgepikt uit het boek De goede voorouder. Lange termijn denken voor een korte termijn wereld van Roman Krznaric. Daarin gaat het ondermeer over het feit dat de grote maatschappelijke uitdagingen waar we nu voor staan - bijvoorbeeld de klimaatcrisis of de energiecrisis - vragen om een langetermijndenken. Je hebt een langere tijdshorizon nodig waarbij je minstens 100 jaar vooruit probeert te kijken om oplossingen te bedenken voor die vraagstukken. Dat is erg moeilijk, want dat zijn we niet gewoon. Onze huidige maatschappij is namelijk gericht op kortetermijndenken en kijkt vaak niet verder dan de duur van een mensenleven om (snelle) oplossingen te bedenken.
Je kan je tijdshorizon verlengen door terug te kijken in de tijd. Dat klinkt misschien contradictorisch, maar dat is het niet. Door verhalen te delen over de generaties heen probeer ik mensen (opnieuw) te verbinden met de generaties die hen vooraf gingen. Ze verruimen hun blik naar het verleden. Dat zorgt er dan weer voor dat je de vaardigheid ontwikkelt om verder in de toekomst te kijken. Je leert over generaties heen te bewegen. Je gaat jezelf niet langer zien als een eindpunt, maar als een schakel in een hele lange ketting. Een ketting van generaties waarin jij een vertrekpunt bent voor de volgende generaties.
Je kan dus zelf een rol spelen in het verlengen van de tijdshorizon door verhalen te delen met de volgende generaties. Het delen van het geboorteverhaal van je kind is een eerste stap die je daarin kan zetten.
wil je aan de slag met het geboorteverhaal van je kind?
Zet je op de wachtlijst van First Lines.
In oktober 2022 start er een nieuwe ronde van First Lines, het online traject waarin je ontdekt hoe je jouw losse herinneringen kan samenweven tot een geboorteverhaal dat klaar is om te koesteren en te delen.