uit de kast

Mijn man en mijn zonen vinden het een gekke gewoonte. Waar zij gewoon de eerste de beste mok uit de kast nemen, kies ik bewust een exemplaar uit. Mijn keuze hangt af van het moment van de dag, mijn stemming, wat ik eruit ga drinken en soms zelfs van het gezelschap. Er zijn mokken die ik nooit zal kiezen, en mokken die vaker dan gemiddeld uit de kast komen. Sommige brengen herinneringen mee: aan waar ik ze kocht of van wie ik ze kreeg. ☕

En nu heb ik dat ook met bordjes.

Tot voor kort gebruikten we doodgewone saaie bordjes van een Zweedse interieurketen, weliswaar in verschillende tinten. Die werden willekeurig uit de kast genomen wanneer de tafel werd gedekt. Zo kreeg je de ene keer een beige, dan weer een grijs of donkerbruin bordje voorgeschoteld. 🍽️

Het begon allemaal heel onschuldig met drie kleine vintage bordjes met een takje bloemen die ik ooit in de kringloopwinkel vond. Die kwamen uit de kast op vrolijke ochtenden, bij verjaardagen of als er iets te vieren viel.

Enkele jaren later volgden vier zonnige bordjes met gele bloemen. langs de rand, gekocht voor ons vakantiehuis. Toen we dat huis weer verlieten, bleven ze een apart stapeltje in de kast vormen. Ze vormden het ideale decor voor de croissants op zondagochtend. Maar ik greep er ook naar als we in bordjesnood verkeerden omdat we onze saaie bordjes niet tijdig afgewassen hadden. 🌼 🥐

Zoals dat gaat, kropen er sindsdien nog bordjes in mijn leven. Enkele maanden geleden waren het drie Expo ’58 bordjes die zich bijna ongemerkt in mijn kringloopmandje verstopten. Het was echt niet de bedoeling, maar ze smeekten om te mogen blijven.

En toen vorige week de herfst onder mijn vel kroop, viel mijn oog op twee bordjes met een bruine vogelprint die gewoon níét wilden blijven liggen. 🍂

Wat ooit toevallig begon, is intussen uitgegroeid tot een bonte mengeling van bordjes in mijn kast. Geen uniform stapeltje meer, maar een verzameling vol herinneringen, momenten en kleine vondsten.

Want soms vertellen bordjes onbewust je verhaal.