Guilty pleasure

Kijken naar Thuis benoem ik al een poosje net meer als guilty pleasure. Alsof ik me zou moeten schamen voor plezier. Er valt al genoeg te schamen. Dus niet meer hierover, niet over elke dag naar Thuis kijken. 📺

Wat ik er misschien niet altijd meteen bij vertel is dat ik sinds kort op zaterdagochtend ook naar de Welkom Thuis podcast luister, waarin Sander en Cato de afgelopen week nog eens doornemen. En ik vertel meestal ook niet dat we aan de eettafel geregeld ook zo’n nabespreking houden met het hele gezin. 🎧

Maar daar schaam ik me eigenlijk ook niet meer over. Thuis is een gespreksonderwerp als een ander. Er passeren zoveel maatschappelijke issues is die soap dat het doorgaans interessante gesprekstof oplevert om met de tienerzonen van gedachten te wisselen. Het is tegelijk heel dankbaar dat het niet over echte mensen gaat, wat ons wat meer ademruimte geeft om er met wat meer afstand naar te kijken. 🤔

De soap als spiegel. 🪞